امام سجاد (ع) با زبان دعا به فرهنگ سازی در حوزه تعلیم و تربیت ، تبلیغ و ستیز سیاسی پرداخت و فرهنگ دعای شیعی را نهادینه کرد و میراث گرانبهایی را در باب رابطه انسان و خدا برای

مسلمین بلکه بشریت به ودیعه نهاد. آن حضرت (ع) در مکتب صحیفه سجادیه به دو گونه مستقیم و غیر مستقیم فرهنگ دعای شیعی را آشکار نمودند و برای تبیین ماهیت دعای حقیقی قبل

از هر چیزی حقیقت زبان دعا را در خلال ادعیه تعلیم دادند.

در حقیقت زبان دعا وجه بیانی وجودی و زبان مشترک تمام انسان ها و از عناصر مشترک فرهنک هاست. این وجه بیانی وجود ارتباط خاصی بین فقیر محض و غنی مطلق ؛ خداوند متعال ایجاد

می نماید. ویژگی هایش آن را از سایر زبان ها ممتاز و به زبان عرفان نزدیک می کند و جایگاه ویژه ای در اسلام به ویژه در فرهنگ شیعی دارد.