بر اساس منابع تفسیری و حدیثی «امی» بودن پیامبر اکرم (ص) به معنای «درس ناخوانده» بودن ایشان است و ایشان پیش از بعثت بر خواندن و نوشتن توانمند نبوده اند؛ ولی پس از بعثت بر خواندن و نوشتن توانمند شده و در مواردی فعل خواندن از ایشان سر زده ، ولی در هیچ موردی ننوشته اند. این مسئله همواره یکی از دلایل صدق ادعای نبوت و رسالت ایشان به شمار رفته است؛ زیرا به راستی شگفت آور است که شخصی که تا پیش از بعثت خود قادر به خواندن نبوده ، این چنین کتابی آورده و این خود یکی از جنبه های اعجاز قرآن کریم است. محققان مسلمان و خاورشناسان در این زمینه دیدگاههای متفاوتی دارند که با توجه به شواهد قرآنی و حدیثی نیز پاره ای روایات تاریخی ، دیدگاه گروهی از آنان در این زمینه، صحیح قلمداد می گردد.