حکومتها جهت نیل به اهدافشان بر اساس مصالحی که دارند، اصولی را اجرا میکنند که به آن مصلحتاندیشی اطلاق میشود و امور حکومتی بر اساس آن تنظیم میشود. در حکومتهای الهی، نفی سبیل و دینمداری اصولی ویژهای هستند که طبق قوانین الهی نقشه راه هدایت مردم محسوب شده و بر اساس آن قوانین تنظیم میشوند… و در حکومتهای غیرالهی تفرقه و دینزدایی اصول اختصاصی هستند که در همه لایههای حکومت طبق نگاه حاکم اعمال میشود. اما اصل جاذبه و دافعه، همگرایی و همکاری، تعامل و وحدت اصول مشترک همه حکومتها هستند که در راستای اهداف حکومتها و همسو با اصول اختصاصی هر حکومتی ظهور و بروز دارند.