تفسیر به رای در روش های تفسیری از منظر مفسران شیعی

قرآن کریم علی رغم مصونیت از تحریف لفظی، شوربختانه از اغاز نزول تا کنون هرگز از تحریف معنوی و ” تفسیر و تاویل به رای” مصون نبوده است.چنانچه نکوهش پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) و سایر معصومان (ع) در این خصوص، در حد تواتر معنوی است. تاثیر دیدگاه های فلسفی،کلامی،فقهی،اخلاقی،عرفانی،تاریخی و…فرق اسلامی و روش های خاص تفسیریشان در مساله”تفسیر و تاویل به رای” قابل انکار نیست.در این میان، نفود گونه های مختلف تفسیر و تاویل به رای در فرق انحرافی شیعه مانند غلات ،اسماعیلیه( باطنیه) و….به روشنی مشاهده می شود.تفسیر و تاویل به رای، هم در عرض و هم در طول روش ها و گرایش های تفسیری مطرح است. تفسیری که بر اساس مبانی، منابع،قواعد،غایات معتبر تفسیری نباشد ، یا در موضوع ایات و نحوه و شیوه استناد مفاهیم به قران،تفسیر به رای صورت پذیرد، ” تفسیر به رای در عرض روش ها تفسیری” نامیده می شود.تفسیر و تاویل به رای ممکن است در درون یکی از روش هایی تفسیری و به دلیل عدم اگاهی یا عدم رعایت شرایط و موازین روشمند در هر یک از روش های تفسیری رخ نماید.رسالت اصلی تالیف حاضر،کنکاشی پژوهشی از شیوه های نفوذ تفسیر و تاویل به رای در طول سه روش تفسیری یعنی روش تفسیر قران به قران ،قران به روایت و قران به عقل است.