گردشگری مذهبی یکی از مهمترین بخش های مطالعاتی گردشگری است ، این نوع گردشگری جایگزینی منطقی برای خودآگاهی فرهنگی است و سیاستهای گسترش آن، یک نوع استراتژی برای کاهش فقر و ایجاد اشتغال و کارآفرینی است ،وجود بیش از 8000 بقعه متبرکه در ایران فرصت بی نظیری برای تحقق این اهداف فراهم آورده است .در این پژوهش تلاش شده که با بهرهگیری از برنامهریزی راهبردی وطراحی مدلی کاربردی ، مسیر رسیدن به این اهداف تبیین و تعیین گردد.